In verschillende culturen bestaan er vaste regels aan de vinger waar de verlovingsring gedragen wordt. Dit klinkt eenvoudig maar het is niet zo eenzijdig als dat het lijkt. In Nederland is er bijvoorbeeld al een verschil. Zo dragen katholieken hier van oudsher hun verlovingsring aan de rechterhand. Protestanten aan de andere kant dragen de ring precies andersom, aan de linkerhand. Bij moslims is er geen regel voor de plek van de verlovingsring maar wordt hij vaak aan de rechterhand gedragen.

De plek van de verlovingsring bepaalt ook meteen de plek van de trouwring. Dit is namelijk de ringvinger aan de hand tegenovergesteld van die van de verlovingsring. Zit de verlovingsring aan de linkerhand, dan komt de trouwring aan de ringvinger van de rechterhand. Omgekeerd geldt het zelfde voor de verlovingsring aan de rechterhand en de trouwring aan de linkerhand.

Omdat tegenwoordig religie minder invloed begint te hebben op ons dagelijks leven kan de plek van de verlovingsring ook ingegeven worden door andere factoren. Zo kan het ook zijn dat de verlovingsring of trouwring comfortabeler aan een van de twee handen gedragen wordt. Het kan bijvoorbeeld zijn dat er een verschil is in het dragen voor links- of rechtshandigen. Je kan ook uit praktische overwegingen kiezen om de trouwring aan de hand te dragen die het minst gebruikt wordt. Zo zal de ring het minste slijtage oplopen. De verlovingsring kan dan aan andere of misschien zelfs dezelfde hand komen. Een meer romantische overweging is om te kijken naar de anatomie. Zo zijn er culturen die de trouwring aan de linkerhand dragen omdat deze het dichtste bij het hart is. Een ander verhaal is dat de ader die door onze rechterringvinger loopt helemaal tot in ons hart door loopt. Hierdoor zou je de speciale connectie tussen de rechterringvinger en het hart kunnen benadrukken door er de trouwring om te dragen.